Biarkan anak duduk dengan kaki bersila secara selesa, dua tangan terletak di atas kaki, dan mata
tertutup. Jika mereka tidak berasa selesa dengan mata tertutup, anak boleh membuka
mata dan memandang sesuatu objek, seperti lukisan, tingkap atau tangan. Biarlah duduk
dengan senyap untuk beberapa minit. Anak berumur kecil hanya boleh duduk kekal untuk satu atau dua minit. Yang berumur besar
sikit boleh duduk untuk seketika, misalnya 10 minit. Masa boleh dipanjangkan perlahan-lahan
apabila kesabaran telah dipupuk.
Apabila anda bernafas, letakkan tapak tangan di atas perut,
rasalah gerakan turun naik perut. Langkah ini akan membolehkan anda menumpukan
perhatian. Selepas praktis untuk seketika, anda boleh cuba tarik dan hembus
nafas dengan dalam. Kenapa kami mahu cuba bernafas dengan dalam? Apabila
pernafasan cepat dan cetek, kami akan tergesa-gesa dan tidak berasa ketetapan.
Jadi, apabila kami bernafas dengan hembusan yang panjang dan dalam, kami akan
berasa relaks dan tenteram.
Apabila anda bersedia untuk duduk dan memerhatikan pernafasan,
mungkin anda akan terganggu oleh bunyi kucing, telefon bimbit ataupun bunyi
kereta. Mungkin anda tidak berasa tenteram, ini ialah fenomena biasa. Apabila
anda terganggu, cuba tarik perhatian balik kepada nafas. Apabila anda boleh menumpukan
perhatian terhadap pernafasan, anda akan berasa kedamaian dalaman. Kalau anda
boleh praktis dengan ibu bapa, adik-beradik atau rakan-rakan, ini membolehkan
anda berasa yakin diri atas perkara yang anda buat. Setiap hari, anda boleh
bernafas dengan kewaspadaan untuk
beberapa kali, semasa rehat, senja ataupun sebelum tidur. Ia boleh mengambil
masa 5 minit setiap kali . Apabila anda berasa selesa selepas beberapa praktis,
anda boleh praktis dengan lebih kerap, ataupun memanjangkan masa bernafas.
Pengalaman anda adalah khas kepada diri sendiri.
No comments:
Post a Comment